حل معمای تغییرات اقلیمی
سفر شریا راغاوان به سمت حل برخی از بزرگ‌ترین چالش‌های جهان، با علاقه ساده‌ای به حل معماها آغاز شد. او در دوران دبیرستان، مهارت بالایی در حل مسائل داشت که او را به سمت علوم کامپیوتر سوق داد. از طریق شرکت در یک برنامه کارآفرینی و رهبری، اپلیکیشن‌هایی ایجاد کرد و دو بار به مرحله نیمه‌نهایی رقابت‌های جهانی این برنامه رسید.
موفقیت‌های اولیه‌اش باعث شد که مسیر حرفه‌ای در علوم کامپیوتر یک انتخاب واضح به نظر برسد، اما او می‌گوید که یک علاقه دیگر نیز ذهنش را درگیر کرده بود.
راغاوان، که دانشجوی دکترای مؤسسه داده، سیستم‌ها و جامعه MIT و یکی از محققان بورسیه Accenture است، می‌گوید: «علوم کامپیوتر بخش علاقه‌مند به حل معما و مسائل در ذهن من را به چالش می‌کشد. اما در عین حال، احساس می‌کردم که ساخت اپلیکیشن‌های موبایل بیشتر شبیه یک سرگرمی کوچک است تا حل مستقیم چالش‌های جامعه.»
دیدگاه او زمانی تغییر کرد که در دوره کارشناسی، در یک پروژه تحقیقاتی در آزمایشگاه تحقیقات فتوولتائیک که اکنون با نام آزمایشگاه مواد شتاب‌یافته برای پایداری شناخته می‌شود، شرکت کرد. در آنجا، او کشف کرد که چگونه تکنیک‌های محاسباتی مانند یادگیری ماشین می‌توانند بهینه‌سازی مواد مورد استفاده در پنل‌های خورشیدی را تسریع کنند—یک کاربرد مستقیم از مهارت‌های او برای مقابله با تغییرات اقلیمی.
او می‌گوید: «این آزمایشگاه گروه متنوعی از افراد را در خود جای داده بود؛ برخی از علوم کامپیوتر، برخی از شیمی و برخی دیگر مهندسین حرفه‌ای بودند. همه‌ی آن‌ها به طور مؤثر با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کردند و برای یک هدف یکپارچه تلاش می‌کردند—ساخت سامانه‌های انرژی تجدیدپذیر بهتر. این تجربه چشمان مرا به این واقعیت باز کرد که من نیز می‌توانم ابزارهای فنی پیچیده‌ای را که علاقه‌مند به توسعه آن‌ها هستم، برای حل مشکلات بزرگ اقلیمی به کار بگیرم.»
با تمرکز بر استفاده از یادگیری ماشین و بهینه‌سازی در حوزه انرژی و اقلیم، راغاوان در سال ۲۰۲۳ و در آغاز دوره دکترای خود به آزمایشگاه کتی وو پیوست. این آزمایشگاه بر توسعه سیستم‌های حمل‌ونقل پایدار تمرکز دارد—حوزه‌ای که به دلیل تأثیر جهانی و نقش مهم آن در تغییرات اقلیمی توجه راغاوان را جلب کرد. حمل‌ونقل تقریباً ۳۰ درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای را تشکیل می‌دهد.
او درباره تحقیق خود می‌گوید: «اگر بتوانیم تمامی سیستم‌های هوشمندی را که در حال بررسی آن‌ها هستیم در شبکه‌های حمل‌ونقل پیاده‌سازی کنیم، تا چه میزان می‌توانیم انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهیم؟»
کتی وو، استاد مهندسی عمران و محیط‌زیست، بر اهمیت تحقیقات راغاوان تأکید دارد و می‌گوید: «حمل‌ونقل یک عنصر اساسی در اقتصاد و تغییرات اقلیمی است، بنابراین هرگونه تغییر در آن باید به دقت بررسی شود. تحقیقات شریا در مدیریت هوشمند ترافیک مهم است زیرا با رویکردی داده‌محور، دقت و انسجام بیشتری به تحقیقات گسترده‌تر در حوزه پایداری می‌بخشد.»
راغاوان موفق به دریافت بورسیه Accenture شده است که از برنامه MIT-Accenture Convergence Initiative حمایت می‌کند. او به عنوان یکی از محققان بورسیه، در حال بررسی اثرات بالقوه فناوری‌هایی مانند وسایل نقلیه خودران متصل به شبکه و محدودیت‌های سرعت دیجیتالی است که بسته به شرایط ترافیکی تغییر می‌کنند—راهکارهایی که می‌توانند با هزینه‌ای نسبتاً کم و در کوتاه‌مدت، به کاهش کربن در حوزه حمل‌ونقل کمک کنند.
او درباره این بورسیه می‌گوید: «من از حمایت این بورسیه قدردانی می‌کنم، اما مهم‌تر از آن، حضور صنعت در حل چالش‌های حمل‌ونقل پایدار را بسیار ارزشمند می‌دانم. همگرایی میان بخش صنعت، حوزه حمل‌ونقل و مسائل انرژی و اقلیم، موضوعی حیاتی است.»
راغاوان همچنین موفق به دریافت یک بورسیه تحقیقاتی از وزارت حمل‌ونقل ایالات متحده شده است. او می‌گوید: «اینکه هم از سوی بخش سیاست‌گذاری دولت و هم از طرف صنعت به این تحقیقات علاقه نشان داده می‌شود، واقعاً هیجان‌انگیز است.»
راغاوان معتقد است که مقابله با تغییرات اقلیمی به همکاری میان‌رشته‌ای نیاز دارد: «هیچ صنعت یا حوزه‌ای به‌تنهایی نمی‌تواند این مشکل را حل کند. هر حوزه‌ای باید نقش خود را در پیشبرد تغییرات ایفا کند. هیچ راه‌حل واحدی برای این مسئله وجود ندارد؛ بلکه نیاز به رویکردهای مختلف از افراد، تخصص‌ها و زمینه‌های گوناگون دارد.»
با این طرز فکر، او در سه سال گذشته عضو فعال باشگاه انرژی و اقلیم MIT بوده است و معتقد است که این باشگاه «فرصتی عالی برای ملاقات با افرادی است که اهداف و اشتیاق یکسانی دارند، اما از زوایای کاملاً متفاوت به آن می‌نگرند.»
سال جاری، او در تیم جامعه و آموزش این باشگاه فعالیت دارد که در تلاش است تا شبکه‌ای قوی از متخصصان حوزه اقلیم و انرژی در MIT ایجاد کند. به‌عنوان بخشی از این تلاش، او یک برنامه راهنمایی برای دانشجویان کارشناسی راه‌اندازی کرده است که در آن، دانشجویان ارشد و دکترا راهنمایی‌هایی درباره چگونگی استفاده از تخصص خود در مسیر مقابله با تغییرات اقلیمی ارائه می‌دهند.
او می‌گوید: «من در ابتدا تصور نمی‌کردم که بتوانم از مهارت‌های خود در علوم کامپیوتر در حوزه انرژی و اقلیم استفاده کنم، بنابراین می‌خواهم به دانشجویان دیگر یک مسیر واضح‌تر نشان دهم.»
راغاوان حتی در فضاهای کاری ترجیحی خود نیز به حوزه مطالعاتی‌اش وفادار است.
او می‌گوید: «من عاشق کار کردن در قطار، اتوبوس و هواپیما هستم. لذت زیادی در کار کردن در حال حرکت و حل مسائل حمل‌ونقل پیدا می‌کنم.»
او که به‌زودی قصد دارد برای دیدار با یکی از اعضای خانواده‌اش به نیویورک برود، از طولانی بودن سفر با قطار ناراحت نیست.
«می‌دانم که برخی از بهترین کارهای خود را در این ساعات انجام خواهم داد. چهار ساعت رفت. چهار ساعت برگشت.»
منبع: MIT News