API جامعنوآور، آینده‌پژوه و نویسنده برجسته، ری کورتزویل (Ray Kurzweil)، در سخنرانی‌ای که به مناسبت دریافت جایزه معتبر رابرت اِی. مو (Robert A. Muh Alumni Award) در دانشگاه MIT ایراد کرد، بر خوش‌بینی خود نسبت به آینده هوش مصنوعی و پیشرفت‌های فناورانه تأکید کرد.
کورتزویل در این سخنرانی به چشم‌اندازهای معروف خود درباره ادغام کامل هوش مصنوعی با قابلیت‌های انسانی پرداخت و پیش‌بینی کرد که این فناوری به پیشرفت‌های عظیمی در حوزه‌هایی مانند پزشکی، افزایش طول عمر و بهبود کیفیت زندگی بشر منجر خواهد شد.
سرعت رو به رشد پیشرفت فناوری
کورتزویل گفت: «مردم معمولاً متوجه نمی‌شوند که سرعت پیشرفت فناوری رو به افزایش است»، و پیش‌بینی کرد که «طی دو دهه آینده، شاهد دستاوردهای خارق‌العاده‌ای خواهیم بود.»
این سخنرانی با عنوان “بازآفرینی هوش” در سالن کنسرت توماس تال واقع در ساختمان موسیقی MIT که در اوایل سال ۲۰۲۵ راه‌اندازی شده، برگزار شد. جایزه مو، که هر دو سال یک‌بار به فارغ‌التحصیلان برجسته در حوزه‌های علوم انسانی، هنر و علوم اجتماعی اهدا می‌شود، توسط رابرت مو و همسرش بریت تأسیس شده است.
تقدیر از فردی مؤمن به قدرت ایده‌ها
آگوستین رائو، رئیس مدرسه علوم انسانی، هنر و علوم اجتماعی MIT، در معرفی کورتزویل او را «یکی از پربارترین متفکران زمان ما» نامید و افزود: «ری زندگی و کار حرفه‌ای‌اش را بر این باور بنا کرده که ایده‌ها می‌توانند جهان را تغییر دهند، و آن را به جایی بهتر تبدیل کنند.»
مسیر زندگی و الهام‌های اولیه
کورتزویل در بخش ابتدایی سخنرانی به زندگی شخصی و خانواده‌اش پرداخت. پدر و مادر او از دست نازی‌ها از اروپا گریخته و به آمریکا آمده بودند. او گفت: «پدر و مادرم به من یاد دادند که قدرت ایده‌ها می‌تواند واقعاً جهان را تغییر دهد.»
او از همان کودکی به سازوکار اشیا علاقه‌مند بود و به گفته خودش، در ۷ سالگی تصمیم گرفت که مخترع شود. مادرش مشوقی بزرگ در این مسیر بوده است. او گفت: «به مادرم ایده‌هایم را می‌گفتم و او بدون توجه به اینکه چقدر دور از ذهن بودند، باورشان می‌کرد. این باور او به من اعتمادبه‌نفس داد، و اعتمادبه‌نفس برای موفقیت حیاتی است.»
از MIT تا نوآوری‌های جهانی
کورتزویل در دهه ۶۰ میلادی به دنیای رایانه علاقه‌مند شد و در MIT در دو رشته علوم کامپیوتر و ادبیات تحصیل کرد. او از سال‌ها پیش با MIT در ارتباط بوده، از جمله از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۲ عضو هیئت مدیره MIT بود و در سال ۲۰۰۱ جایزه نیم میلیون دلاری Lemelson-MIT را بابت توسعه فناوری خواندن برای نابینایان دریافت کرد.
بعد از فارغ‌التحصیلی، او شرکتی تأسیس کرد که توانایی خواندن متون چاپی در فونت‌های مختلف و تبدیل آن به صدا را داشت. همچنین او نوآوری‌های متعددی در زمینه ساخت سینتی‌سایزرهای موسیقی انجام داده است.
کورتزویل نویسنده‌ای پرفروش و صاحب آثار شناخته‌شده‌ای چون کتاب‌های The Age of Intelligent Machines (۱۹۹۰) و The Singularity Is Nearer (۲۰۲۴) است.
پیش‌بینی آینده: پزشکی و امید به جاودانگی
او با تأکید مجدد بر اینکه فناوری با سرعتی نمایی در حال رشد است، گفت: «مردم درک درستی از رشد نمایی ندارند؛ آن‌ها رشد خطی را تصور می‌کنند.»
کورتزویل پیش‌بینی کرد که بزرگ‌ترین تحول ناشی از هوش مصنوعی در آینده نزدیک در حوزه سلامت خواهد بود، جایی که «آزمایش‌های پزشکی حقیقی با شبیه‌سازی‌های دیجیتالی جایگزین خواهد شد.»
به گفته او، با توسعه فناوری، بشر تا سال ۲۰۳۲ به «سرعت فرار طول عمر» خواهد رسید؛ به این معنا که «در ازای هر سالی که زندگی می‌کنید، یک سال به عمر شما افزوده می‌شود، و بعد از آن حتی بیش‌تر از یک سال به زندگی شما اضافه خواهد شد. گویی به لحاظ سلامت به دوران جوانی بازمی‌گردید.» او افزود که این فرایند ابتدا برای افرادی محقق خواهد شد که نسبت به سلامت خود حساس‌تر هستند.
ادغام انسان و هوش مصنوعی
کورتزویل همچنین درباره یکی از شناخته‌شده‌ترین پیش‌بینی‌های خود صحبت کرد: ادغام انسان با هوش مصنوعی. «در دهه ۲۰۳۰ ربات‌هایی به اندازه ملکول وارد مغز ما می‌شوند و از طریق مویرگ‌ها، بدون نیاز به جراحی، ما را به فضای ابری متصل می‌کنند. تصورش را بکنید که تلفن هوشمندتان درون مغزتان باشد.»
او افزود: «تا سال ۲۰۴۵، زمانی که ادغام کامل با هوش مصنوعی صورت گیرد، هوش ما دیگر محدود نخواهد بود… بلکه تا یک میلیون برابر افزایش می‌یابد. این همان مرحله‌ای است که آن را تکینگی (Singularity) می‌نامیم.»
جنبه‌های اخلاقی و مخاطرات فناوری
همچنین کورتزویل اذعان کرد که «فناوری همواره شمشیری دو لبه بوده است»، زیرا می‌تواند هم برای انتقال دارو و هم برای جنگ استفاده شود. او هشدار داد که «تهدیدهای ناشی از هوش مصنوعی واقعی هستند و باید آن‌ها را جدی گرفت.» اما در نهایت اظهار امیدواری کرد که «ما وظیفه‌ای اخلاقی داریم تا قول‌های نوآوری را محقق کنیم و هم‌زمان خطراتش را کنترل کنیم.» او سخنانش را با این جمله به پایان رساند: «ما محکوم به شکست در مهار این خطرات نیستیم.»
منبع: MIT News
