اغلب سازمان‌ها همچنان به روش‌های سنتی برای محافظت از داده‌ها و کاربران خود تکیه دارند، اما با پیچیده‌تر شدن حملات سایبری، وقت آن رسیده تا امنیت IT تغییر نگاه دهد. امروزه زیرساخت‌های امنیتی باید مثل یک مهاجم فکر کنند؛ به این معنا که به جای واکنش صرف به تهدیدها، باید پیشاپیش رفتارهای مشکوک را پیش‌بینی و تجزیه‌وتحلیل کنند.
یکی از راهکارهای حیاتی در این رویکرد، امتیازدهی به رفتار کاربران در لحظه است. این روش زیرساخت امنیتی را قادر می‌سازد تا براساس رفتارهای آنی، نسبت به میزان ریسک هر کاربر تصمیم‌گیری کند. مثلاً اگر کاربری خارج از رفتار معمول خود، در ساعت غیرعادی به منابع حساس دسترسی داشته باشد، سیستم می‌تواند هشدار بدهد یا دسترسی او را محدود سازد.
در حالی‌که سامانه‌های سنتی بر اساس قوانین ایستا عمل می‌کنند، مدل‌های جدید مبتنی بر یادگیری ماشین، اطلاعات مربوط به دستگاه‌ها، نرم‌افزارها و رفتار کاربری را بررسی می‌کنند تا به طور هوشمند احتمال حمله را پیش‌بینی کنند. این روند به امنیت کمک می‌کند تا نه‌تنها از حملات جلوگیری کند، بلکه نقاط ضعف و آسیب‌پذیری‌هایی که برای مهاجمان جذاب هستند را سریع‌تر شناسایی کند.
یکی از تحولات مهم در این حوزه، انتقال عملیات تشخیص تقلب به داخل مراکز عملیات امنیتی (SOC) است. قبلاً تشخیص تقلب و تهدید در بخش‌های خاصی از تیم امنیتی انجام می‌شد، اما حالا در لایه‌های اصلی امنیت سازمان تعبیه شده است تا حفاظت دائمی و سریع‌تری از کاربران انجام شود.
با توجه به سرعت روزافزون حملات پیچیده سایبری، تیم‌های امنیتی باید تصمیم‌های هوشمندانه‌تری بگیرند. ایجاد بینش بلادرنگ نسبت به کاربران، محیط، دستگاه‌ها و رفتارها، به سازمان‌ها کمک می‌کند که نه‌فقط دفاع کنند، بلکه فعالانه تهدیدها را شناسایی و خنثی سازند. این تحول رویکردی استراتژیک است که سازمان‌ها را در برابر حملات پیشرفته مقاوم‌تر می‌سازد.
در نهایت، شرط موفقیت سازمان‌ها در دنیای دیجیتال امروز، درک رفتار مهاجمان و سرمایه‌گذاری هوشمندانه در ساختار دفاعی است. امنیت باید پویا، پیش‌نگر و منطبق با واقعیت‌های جدید فضای سایبری باشد.
